ชาเขียวได้รับการบริโภคในเอเชียโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศจีนมาเป็นเวลาหลายพันปีมาแล้ว  ประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นว่าชาเขียวเป็นเครื่องดื่มและส่วนผสมในการปรุงอาหารเมื่อ 3,000 ปีก่อนในส่วนตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศจีน ก่อนจะแพร่กระจายไปยังอินเดียและญี่ปุ่นในช่วงหลายศตวรรษต่อ ๆมา ตั้งแต่ศตวรรษที่ 3 จนถึงศตวรรษที่ 6  ชาเขียวได้รับการพิจารณาว่าเป็น "สินค้าสุดหรู" ก่อนที่เทคนิคใหม่ในการอบแห้งและจัดจำหน่ายชาเขียวทำให้เกิดการผลิตและการบริโภคของประชาชนในวงกว้างมากขึ้น  ตามที่ Teavivre บริษัทชาในช่วงเวลาของราชวงศ์ซ่งในประเทศจีน (ค.ศ. 960-1279)กล่าวว่า การดื่มชากลายเป็นส่วนสำคัญในชีวิตประจำวันของชาวจีนทั้งหมดในทำนองเดียวกันกับที่ชายามบ่ายกลายเป็นสิ่งฝังแน่นในวัฒนธรรมอังกฤษ การใช้และการผลิตชาที่เรียกว่า "tribute teas" ซึ่งผลิตขึ้นเพื่อมอบให้จักรพรรดิและเจ้าหน้าที่ระดับสูงอื่น ๆ กลายเป็นส่วนสำคัญของวัฒนธรรมของพระราชวงศ์และเป็นแหล่งเก็บภาษีของรัฐบาลfifa55 ปัจจุบันมีการผลิตใบชาประมาณ 2.5 ล้านตันในแต่ละปีทั่วโลกโดยร้อยละ 20 เป็นชาเขียว ชาเขียวยังไม่ได้รับความนิยมแพร่หลายไปทั่วเอเชีย จนถึงช่วงต้นทศวรรษที่ 1900  จีน ประเทศอื่น ๆ ในเอเชีย, ประเทศในแอฟริกาเหนือ, สหรัฐอเมริกาและยุโรปกำลังนิยมบริโภคชาเขียวทั่วโลกมากที่สุด